Marseille - Vigneres, Dinsdag 14 augustus, 92km.

Voor de zekerheid vanmorgen maar een felgekleurd hesje over mijn kleding aangetrokken, is wel handig om zichtbaar te zijn in de stad. Om kwart voor 9 fiets ik dan toch weg uit de Rue de Libertad. Google Maps op de telefoon die twee opties geeft. de ene is bijna dezelfde weg als eergisteren en de ander heeft wat hogere heuvels.. dat ga ik later wel beslissen. In Marseille zelf gaat het beter als verwacht en de Fransen houden meer rekening met fietsers alsdat ik verwacht of uit verhalen gehoord had. Er zijn veel stoplichten waarbij ze ook netjes wachten totdat het rode licht groen wordt.. Voel me best goed. De eerste grote heuvel duurt lang , maar valt mee. dat maakt toch dat het besluit voor de iets langere route makkelijker.

En zoals bij het liedje , is deze kant van de heuvel veel mooier!!! ik denk dat ik in de Provence terecht ben gekomen: het ruikt naar de provencaalse kruiden en de natuur is hier veel groener als bij Marseille waar ik heel veel dorre bomen zag. Hier niet , alles is groen..

Dan een opeenknoping van verschillende weg en ook Google weet het niet meer.. maar een Mc Donalds brengt uitkomst.. even lekkere koffie en een Brownie en internet.Nooit zolang gewacht op eten bij de Mac als hier. verkwikt ga ik verder.. nou had ik toch zo’n mooi telefoonelastiek???? Nergens meer… weer naar binnen en weer naar buiten.. stom!!! Maar weet je nog Lies, dat we zo zaten te hannesen met de kaart op onze eerste fietsreis in Engeland? Dat jij nog zo’n mooie klem heb gekocht? die sleep ik overal mee naar toe en nu klem ik mijn telefoon zo op mijn fietstas! heb dat stomme elastiek dus helemaal niet nodig..

Dan heb ik de goede weg gauw gevonden en rijden weer een stuk over een mooi stuk land en door leuke dorpjes… inderdaad , dit is zo ongeveer wat ik me had voorgesteld.

De laatste heuvels zijn wel pittiger als ik verwacht had.. en dan begint het te waaien.. zelfs op de het laatste platte stuk, nog wel 30 km , recht in mijn gezicht.. 10 - 12km per uur… ze hebben er een aparte naam voor, voor deze wind, en ja, na een tijdje weet ik het weer : Mistral… Rond 5 uur ben ik eindelijk in Vigneres. Hier woont mijn WS-adres, maar niet thuis voor 6 uur. Gelukkig : een cafe met bier., het is er een zooitje, Marokkanen-achterbuurtachtig.. hoop geschreeuw maar het bier smaakt superlekker nu.

Google kan het juiste adres niet vinden, maar wordt op weg geholpen door 4 man, door elkaar heen te schreeuwen.. IK wist dat het niet ver meer was en dat ik DIE kant op moest. Bij een flinke kruising, met veel herkenningspunten, bel ik mijn host maar eens.. Gelijk kreeg ik Pepperine aan de telefoon, heel enthousiast vroeg ze nog wat herkenningspunten en ik kijk om me heen voor nog meer dingen.. en staat een vrouw met een telefoon te zwaaien ! Verdomd ik WAS er.. wordt achterom geleid , in een prachtig opgeknapt huis, manlief is timmerman/ meubelmaker en heeft zijn best gedaan.. Tante uit Montreal was nog op visite en zo werd het een late en genoeglijke avond…

Woensdag 15 augustus, Vignerus - Piolec 67 km.

Jerome, de timmerman, had me deze morgen voorzien van een kopie met allemaal kleine weggetjes, beter als Google zei hij, omdat die toch vaak de grote wegen neemt. Fijn. Door alle gezelligheid rijd ik pas om 9 uur weg. Eerst naar Avignon vandaag en misschien ga ik daar wel Tiago ontmoeten, een Braziliaan die bijna een jaar geleden bij ons was en daarna steeds op faceboek gevolgd, hoe hij al bierbrouwend door Nederland, Belgie, De westkust van Frankrijk, in Parijs is zijn fiets gestolen, toen weer naar de westkust , Spanje, Portugal en weer Spanje en nu in Frankrijk is. Vorige week dacht ik al : het zou zo maar kunnen… En eergisteren vroeg hij al Wanneer ben je in Avignon? Best spannend… Rond half 11 rijd ik Avignon binnen en ben gelijk al overdonderd door die prachtig bewaarde vestingmuur die de oude stad zo mooi omsluit, ga even naar de VVV, het is koffietijd, naar twee kerken , moest nog steeds dat kaarsje doen. Alleen hadden ze in de eerste allemaal resten van opgravingen tentoon gesteld. Ik keek wel even gek toen ik in die kerk was en het er van binnen heeel anders uitzag als in andere kerken.. In de tweede kerk kon ik gelukkig mijn kaarsengeld kwijt en dan gaat mijn telefoon : ik rijd nu Avignon binnen… WOW .. ik geef hem door waar ik sta.. en een kwartiertje later komt er nog zo’n gek op een volbeladen fiets… We hadden veel te kletsen, zijn uiteindelijke plan is om naar Japan te fietsen… blij dat het gelukt is om elkaar hier te ontmoeten, hij gaat morgen de Mont Ventoux beklimmen.. Om 3 uur scheiden onze weg zich en ga ik op weg naar mijn Hostadres in Piolec, even ten noordwesten van Orange. Werd op weg geholpen door een Fransman die me ook weer keurig kleine weggetjes liet rijden, en toen ie afscheid nam zo nodig nog: “I love you “ te moeten zeggen.. ach ja.. Maar wel een mooie rit zo door het fruitgebied heen.

Rond 6 uur kom ik dan in Piolec. niemand hier weer van het adres af.. Ik bel en er neemt niemand op. Vraag bij een school waar jonge mensen met Petanque bezig waren : ook die weten het niet en op Google ook niet. Dan gaat mijn telefoon en wordt ie door die mensen uit mijn handen gerukt.. ZIJ staan Elizabeth wel te woord… dan een kwartier later komt Joseph aangekacheld op de fiets… en ga ik op een zijn elfendertigst achter hem aan, Kruip door , sluip door .. had het alleen nooit gevonden…

Zij spreekt behoorlijk Engels en hij wat Duits.. Hebben allebei in het onderwijs gezeten .. Joseph liet me nog een huis zien die ze hadden aangebouwd aan hun huis. We komen boven, hij doet de shutters open, het vliegengordijn omhoog: Vol uitzicht op de Mont Ventoux PRACHTIG…