Daggie vrij!
Ja, gewoon een dagje hier, hier in dit plaatsje. Lekker even wat ronddwalen en ik ga na het ontbijt met Mellon, een hulp hier, naar de Church in dit ziekenhuis. Jawel ik wil dat wel eens meemaken. Het is maar een service van een half uur, veel te kort volgens Mellon, zij wil wel 5 uur!! Dat verdiend the Lord zei ze! Maar nu moet ze werken en dan heeft ze geen tijd. . Dus na het ontbijt gewoon gaan... we zijn bezig met zingen , klappen en luisteren, e dan wordt mijn naam genoemd, moest naar voren komen en vertellen wat ik kwam doen en waarvandaan.. er werd aandachtig geluisterd! Aan het eind heb ik gezegd dat " I was thankfull to the Lord that I could do what I did on my age!" Applaus dus!!
Wat geinternet, mijn tas was kapot, een slipper kapot, is allemaal weer gemaakt. Lunch, dan met Mellon naar de Batwa Pigmes. Een oude bevolkingsgroep die in deze bergen leefden. Dansen en laten zien hoe ze leefden vroeger, verkoop van souveniers... Alles was weer gemaakt, dan gaan we met de auto naar Ruhija. Daan had vanmorgen een Gorillatrekking, die was al vroeg op pad. Frank is, nadat ook zijn tas gerepareerd was, vertrokken op de fiets naar hier. Allemaal weer een goede en gezellige dag.. morgen allemaal fietsen.
Reacties
Reacties
Lekker een dagje rustig aan qua fietsen. Natuurlijk wel de hele dag op pad
dat lijkt me heerlijk zo'n dagje voor jezelf en alles weer gerepareerd is.
Zo herkenbaar die verhalen. Was het een katholiek ziekenhuis? Je verhaal over Mellon doet me denken aan onze Cecile in Rwanda.
…… geen verhaal over de volgende dag? Je ziet, ik ga het meteen missen.
Slechte Wifi!!
Wat een prachtige reis vol belevenissen.
En ook mooi om een "rustdag" te hebben; die ook weer vol was met mooie contacten met de plaatselijke bewoners. Super hoor Lia. Een wens kwam uit!!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}