Aan het meer van de duizend vogels...

In de ochtend ben ik toch meestal de eerste aan de ontbijttafel, ook later met het klaarmake van de fiets. Laurens had het me even uitgelegd hoe te rijden en ik kon al weg. Naar beneden.... niet voor lang , rottige weg, en omhoog, en als ik dan niet eens de 5 km haal, kan ik maar beter lopen.... dat is al gauw dus. Mijn hart gelijk als een razende te keer, je kunt ook niet even langzaam beginnen.. de eerste die me voorbij komt is Daan, zoals het hoort, hij is de jongste. Lekker een stukje naar beneden: harde ondergrond en geulen en rotsen.. weer om hoog en daar is Frank: of ie wat van me moet overnemen...... eh... daar ben ik niet zo van, maar hij staat erop, dus "lief Frank!" Overpakken dus... daar is ook Laurens, en stopt een busje, een camera erin, stopt, mensen stappen uit, en stellen zich voor. De nationäle t.v is een uitzending aan het maken over toerisme in Oeganda, een kolfje naar Laurens zijn hand: vertelt wat ie allemaal doet en dat ie nu een leuke groep met mij als zijn oudste deelnemer, etc, etc. Foto's foto's... en eindelijk kan ik mijn been weer over het zadel gooien en kan ik weg: onder applaus!!

Het gaat lekker dit stuk, beetje omhoog... beetje meer naar beneden, super. Een kruising, waar het rotspad weer eens veranderd in asfalt, het is niet warm, dus genieten. Op dit kruispunt proberen allemaal straatverkopers hun waar te slijten en ben ik blij als ik ook Laurens weer zie , die zijn telefoongesprekken weer af heeft, en de richting wijst. Hij gaat zich nog even te buiten aan die snacks.

Lekker fietsen dit, op en neer, toch ook af en toe lopen, prima. Oh ... weer reclame op een pand, voor een drugshop! GODS HELP staat er, en daaronder: DRUGSHOP. Ja, ZOIETS had ik eerder gezien, en me daar zeer over verwonderd; dat vind ik zo met elkaar botsen! Dus: ik stop en neem een foto! Berg mijn camera weer op , en daar komt een jonge vent naar buiten: razen en tieren! Dat ik had ZIJN property op de foto genomen en nu wilde hij GELD! Ik zou het op allerlei socials zetten en dat MOEST betaald worden!!! No way, zei ik, en fiets weg.... maar dan zie ik Laurens! Was weer een kruispunt... en die gaat gelijk in discussie met die man. Het kwam er op neer dat hij in dat dorpje de rust bewaakte en ook daarvoor aangesteld was, officieel! Laurens vroeg naar bewijzen , waarop er gelijk gefloten werd door hem, en zijn 'compaan' er ook aan kwam.... wat een heisa!!! Stomme foto, ik stond daar maar stoicijns te wezen.... Maar Laurens nam het hoog op:

Vorig jaar is er in het Victoriapark een stel vermoord, dat park waar wij doorheen zijn gefietst! En dat is een rel geworden in dit land: het toerisme wordt een grote bron van inkomsten en MOETEN worden beschermd, hij belde zijn contacten.... die op hun beurt weer belde .. en ondertussen die 'eigenaar' maar opnam, de "vriend" echter, die wat onvast op zijn benen stond, vroeg maar aan ons of we hier "werk" van wilde maken, want dat zou hem weer in de problemen brengen, etc, etc... en uiteindelijk werd Laurens gebeld door een 'Hot shot' bij de politie en mocht ikverder fietsen naar onze lunchplek, waar gelukkig! Frank nog zat. Het werd namenlijk kouder, en hij had mijn warme kleding.

Ook Laurens kwam met het laatste nieuws, Frank ertrekt voor de laatste grote heuvel en Laurens en ik nemen een boot naar ons resort vandaag, over het diepste meer van Oeganda, 90 meter. Lijkt een pracntig resort... maar de tenten hebben vandaag geen douches en toiletten, camping dus...

Maken kennis met andere Nederlanders, en eten in de avond met elkaar! Tijdens het diner, neemt Laurens het woord: prijst onze groep.! Dat we vanaf uur 1 gelijk met elkaar overweg konden en elkaar respecteerden, terwijl we elkaar dus helemaal niet kenden..dat ie bijna nog ooit deze samenhang had meegemaakt... terwijl wij dachten dat het gewoon was... . " nee" zei hij, " want ik voel me ook deel van de groep, en dat gebeurt bijna nooit... nou ja!! Mooie afsluiting van toch weer een mooie dag.