Oh......wat een rust, daar in dat Koningsbosch, gelukkig dat er zulke mensen bestaan die je af en toe deze kant van het leven ook laat zien. Natuurlijk het is prachtig weer, de loop naar het toilet is dan een feestje, er was ook geen licht in dat hokkie, maar me de deur open je, en toch opmje gemak, je behoefte doen, is weer eens wat anders.

Marcel , de eigenaar denkt dat ik vandaag minstens 65 km moet fietsen voor ik in Eijsden ben ( geraak, zeggen ze hier) maar google geeft niet zoveel.

In Eijsden woont Tim zijn moeder. Tim was mijn BenBer ten tijde van Nic zijn ziekenhuis en overlijden. Hij was al zo vertrouwd en had gekookt als ik uit het ziekenhuis kwam.. zij moeder wilde later, aangespoord doot Tim zijn verhalen, kennis met mij maken. En liet me weten dat ze een plekje had voor me ... vandaar!

Weer zit ik met een grijns op mijn gezicht en voor mezelf af en toe te zuchten, wat mooi...wat is het mooi, maar ook daar zal het mooie weer debet aan zijn.

Ga door plaatsjes als Selfkant, Sittard, Geleen en dan Maastricht, de Zuid oost-kant, heel anders, ze hebben daar zelfs een fietspad aangelegd ter breedte van een weg , en noemen dat de groene gordel.. mooi , maar je moet wel iedere keer een weg oversteken , wat met flinke bulten gepaard gaat...

Dan weer door heuvelland naar Eijsden, het stadje van Kapelaan Odekerke. Er is nu ook een feest, met processie en 2 concurrende harmonie verenigingen , grote vlaggen aan de huizen. Apart. Maar dan wordt het zoeken naar Sigrid, de moeder, haar huis. Telefoon was er oververhit van... maar toch gelukt.

Er volgde een gezellige middag, en avond, gezellig... Tim liep toen stage in Winkel, zit in de autoracerij. Hij werkt nu in Winkel, waar ie ook een appartementje heeft. Is geslaagd met 3m10-en en twee 9ens... ze hadden in Arnhem zoiets og nooit meegemaakt... ik hoorde er niet echt van op. Heel gedreven was ie..