Daar gaan we dan echt, met zijn allen op stap. Eerst over asfalt, en bergaf, dan inkopen doen voor de lunch en snacks. Er is in het park zelf niets te koop.

We fietsen nog ‘gewoon’ over asfalt, als we over de evenaar gaan. Is natuurlijk wel even een dingetje, maar een foto is genoeg. Maar daarna wordt het echt: we rijden in het park, op zoek naar de WILDLIFE…Maar de weg zelf is een wasbord!! Mijn hemel, ik begrijp eigenlijk niet dat de drie anderen tijd hebben om die dieren te zien!! Ik ben maar bezig mijn weg te vinden, tussen die stenen door. Maar wat dieren betreft wordt ik op de hoogte gehouden, dat is mooi. Gelukkig is Frank lang en ziet gauw het wild, maakt bovendien mooie foto's. Dus dat komt wel goed. Frank en Daan hebben elkaar aardig gevonden, sfeer is prima in ons groepje. Klagen wel een beetje dat er weinig dieren zijn, maar dan : onder een bruggetje: een olifant zich aan het wassen: majestueus!! Vlakbij een hele groep.

Even verder: een Caterpillar! die de weg aan het schrapen is, het wasbord wordt strakker en strakker….opeens ASFALT! en suizen we naar beneden…eh…dat duurt niet lang. Weer een Caterpillar, maar deze woelt de weg om Nu zakken we in de klei en stenen…gaat er ook nog een sprinkler overheen….is ‘maar’ een halve kilometer….dan is het wasbord weer terug. Na onze voorlaatste rust, krijgen Frank en Daan de zegen om te gaan….Laurence blijft natuurlijk bij mij…stopt vaak, hij belt vaak en behandelt veel zaken op de fiets.

Jee……wat was ik moe na deze 100 km…pijn in mijn liezen!!!! Naar de W.C. gaan deed al zeer…later tijdens eten zakte het zo weg..

Dat bied perspectief!! Maar …er gaan altijd Bodaboda's (van die motortjes)